FİLİSTİN DİRİLİŞ İLAHİLERİ
Ellinci İlahi,
Bizim de Savaşımız
(Tahran, Kudüs, Mekke, Bağdat, Şam ve
Anadolu’dan gelen kadınlar Gazzeli analarla
ağıtlaşırlar.)
Geceler çöl gibi soğuk ve geceler yoksul,
Suyollarında öldürülen emzikli kadınlar mıdır,
Bebekler midir yoksa kundağında vurulan?
Bizim de bebeklerimizdir, bizim de annelerimiz.
Ey Filistin! Külün ve demirin örttüğü acılı diyar,
Görüyoruz yaralarını, bizim de yaralarımız onlar.
Ey ölüm zebanilerinin kol gezdiği diyar,
Ne zaman görecek ayağa kalktığını gözlerimiz.
Hayata vedayı kutlu kılan, can suyu neyse,
İşte dölün ve ölümün barut dumanı içinde direnişi,
Müthiş uyumu, inancın sevdada özdeşliği…
Binlerce yıl sürecek olan baharın müjdeli gelişi.
O yaşayacaktır, çünkü sevdamız yaşayacak.
Parmak aralarından süzülen süt çiçekleridir,
Hüznün başlaması mıdır, Gazze’ye çöken gecede?
Tahta sıralarda uzun saç örgüleri kanlıdır,
Nehirler midir ıssız gecelerde cesetleri yıkayacak?
Filistin dirilip kalkacak, güneş yanında olacak.
Simsiyah gözlerini dolunay bürümüş Arafat’ın,
Gökkuşağı değil, El Fetih sarmış yaralarını,
Kanayıp duran Şeria’da, bizim de yaralarımız…
Özgürlük bayrağımız kalbimizde hep dalgalanacak.
Nisan 1975
KISSACA
Kaynak Yayınlarından yeni çıkan Filistin Diriliş İlahileri kitabımın son şiiri.
Gerçekte bu şiir İlahiler’in 1975 yılında yazılan ilk şiiridir. Bu şiir, Filistin
Diriliş İlahileri’nin yayınevini gittikten sonra, umulmadık bir biçimde arşivimde
ortaya çıktı. Adeta hak ettiği yerine yetişti. Filistin davası her devrimci şair
için bir namus, bir onur meselesidir. Daha önce basında yayımlanan İlahilerin
başlık sırası bozulmasın diye, bu ilk şiiri, İlahilerin 50.’si olarak sunuyorum.
Bugün de canımızı, ruhumuzu Filistin’in özgürlüğü için feda ediyoruz.
